วันนี้เป็นวันเสาร์ และเป็นวันที่พี่บำรุงนัดเจอผม เธอจะพาไปหาซื้อของใช้จำเป็นบางอย่างและที่สำคัญ เมนูอาหารจีนรอเราอยู่ แต่สารภาพว่าผมรู้สึกดีใจที่จะได้ชิมอาหารจีนแต่ก้ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร ต้องอาหารไทยสิ ผมจึงจะเนื้อเต้น..แข้งขาสั่น ปากสั่น!!!
เรานัดกันประมาณสิบเอ็ดโมง แต่ปรากฏว่าเราเดินสวนกันบริเวณริมทางจากอารามไปสถานีรถไฟใต้ดิน ฝนค่อย ๆ ลงเม็ดอย่างเชื่องช้า เราต่างคนต่างเดินกางร่ม แต่เธอเพียงชายตามองมาที่ผมแล้วเดินผ่านเลยไป ส่วนผมก็ไม่เคยเห็นหน้าเธอได้แต่รับรู้ว่าหญิงวัยกลางคนที่เดินผ่านไปเป็นคนเอเชีย สักครู่ผมโทรหาเธอ บอกว่ามารอที่สถานีแล้ว เธอเดินย้อนกลับมา หลังจากทำความเคารพกันเธอสารภาพว่า เห็นผมในรูปถ่ายที่ยืนโดดเด่นข้างหน้าดูโอโมแห่งมิลาน เข้าใจไปเองว่าตัวสูงและผอม(และอาจดูดี)กว่านี้ พี่บำรุงทำผมเอ๋ออยู่เงียบ ๆ ในใจ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอตัวจริงของกัน
วันนี้ พี่บำรุงเป็นไกด์นำทางผมไปแวะชมสถานที่นั่น สถานที่นี่ เท่าที่เธอคิดว่ามันสวยงามแล้วอยากให้พ่อได้ชม ทั้ง ๆ ที่ฝนพรำเม็ดอยู่อย่างนั้น ผมนึกชื่นชมในความกระตือรือร้นของเธอ แม้สิ่งนี้จะทำให้เธอดูเหมือนต้องใช้พละกำลังมากขึ้นกว่าเดิมอีกสิบเท่าก็ตาม และผมก็จำเป็นต้องปรบมือให้กับความแกร่งของเธอในวันนี้!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น